Karanlığın Günü

Karanlığın Günü’nde Erbil, kadercilikle Tanrıtanımazlık, baskı ile özgürlük, batıl inançla akılcılık arasında parçalanmış modern Türk insanının üzücü durumunu incelemektedir… Bu yapıt yaratıcı gücün bir zaferidir.
-Talat Sait Halman-

Karanlığın Günü’ndeki muhteşem portreler geçidi içinde benim en fazla dikkatimi çeken kişi Asiye oldu. Çünkü Erbil, Asiye kişiliğinde çok az bilinen dahası yeni yeni tanımlanan ve belirlenen psikolojik bir bozukluğu sergiliyor. (…) Asiye Türk edebiyatında “Trouette Sendromu” gösteren benim bildiğim ilk ve tek roman kişisidir!
-Güven Turan-

Leyla Erbil, yazında kendi kendini aşma çabasında didinir dururken, hep üslubu olan bir yazardı ve sanatsaldı. Gazete üslubuyla yazmadı, salt toplumbilimsel olma yavanlığına düşmedi, okuyucuyu avlayacak temalar üretmedi. Piyasaya vurmadı kendini…
-Demir Özlü-

Karanlığın Günü’nde Leyla Erbil, bir aydın yazar olarak, annesinin bellek kaybından toplumun bellek kaybına geçişlerle amnezinin romanını kurgular. Kral Lear’den beri demansın edebiyatta yer aldığı belki de en önemli yapıttır Karanlığın Günü… Gerçek bir yaratıcının otobiyografik öğeleri içeren bu başyapıtı, tıp ve psikiyatri pratiğine çok önemli eleştirilerin de getirildiği edebiyatımızdaki nadir yapıtlardandır.
-Cem Mumcu-